Mijn eerste boek kwam uit in 2009. Tijdens de voorbereidingen voor de boekpresentatie drong het ineens in volle omvang tot mij door dat mijn vader er niet bij zou zijn, dat juist hij, die altijd geïnteresseerd was in mijn schrijven, niet meemaakte hoe ik mijn kinderdroom waarmaakte. Ik kon niet anders dan er iets over zeggen in mijn speech, hoe bang ik ook was dat ik niet uit mijn woorden zou kunnen komen. Ook zonder deze potentiële tranenbom was spreken voor een groep al spannend genoeg.Op de dag zelf maakte ik de cruciale fout om precies bij de gewraakte passage op te kijken en de blik te vangen van A, tot dan toe de enige in onze vriendengroep die ook een ouder was verloren. Ik keek snel terug op mijn papier, maar ik voelde de tranen prikken en mijn stem bibberde.
Ik kreeg felicitaties en cadeau’s, ook al vond ik het al een cadeautje dat iedereen was gekomen. Ik kreeg geurende bloemen, heerlijke chocola, prachtige opschrijfboekjes en nog veel meer attents. Het was als jarig zijn in het kwadraat.
Twee cadeaus zijn sindsdien innig verbonden met het schrijven. Van mijn vriendin G kreeg ik een zilveren hangertje met een boekje en een pen. Ik heb er een kettinkje bij gekocht en sindsdien draag ik het bij ieder schrijfgerelateerde gelegenheid. Als ik het gevoel heb dat ik niet op mijn plaats ben en ieder moment door de mand kan vallen hoef ik maar aan het bedeltje om mijn hals te voelen om te weten dat ik een echte schrijver ben. Met de pen waarin A&A de titel van mijn eerste boek hebben laten graveren signeer ik boeken. Ik moet er altijd weer bij glimlachen. Sommige dingen wennen nooit.
Ook bij de boekpresentatie morgen heb ik deze twee dingen bij me. Als bewijs van mijn schrijversschap, als het gereedschap dat bij het schrijven hoort. Als je me straks naar mijn hals ziet grijpen, weet dan waar ik naar tast. En mocht ik je boek signeren, voel dan het gewicht van de pen waarmee ik dat doe.
Want meer nog dan met schrijven zijn deze twee cadeaus verbonden met vriendschap. Met mensen die komen opdagen als er een feestje te vieren valt, maar die er ook zijn als mijn stem hapert en als woorden tekort schieten.