Categorie: Uncategorized

Er gaan dagen voorbij dat ik geen enkele gedachte wijd aan Boney M, zinnig of onzinnig. Toch duikt de groep de laatste tijd ineens te pas en te onpas op in mijn leven. Eerst lag Grote Mien samen met een vriend in een deuk om de just dance-versie van Raspoetin en de gekke dansjes die erbij horen. Nu krijgt ze The rivers of Babylon niet uit haar hoofd sinds ze het instrumentaal heeft horen spelen. En ik daarmee ook niet. Lees verder “Boney M”

Er was een tijd waarin zogenoemde (althans door mij) tettertv bij ons thuis hoogtij vierde. Meestal moest die vrij snel nadat ik de kamer betrad uit, want meer dan één aflevering van de slecht nagesynchroniseerde oerflauwe series trok ik niet. Hoewel het uitgangspunt van de verschillende series die de mientjes met zoveel belangstelling volgden verschilde, waren de stemmetjes allemaal gelijk. Bovendien viel het al snel op dat alle families die centraal stonden in mijn of meer hetzelfde huis woonden. Of ze nou in het geheim superhelden waren, zonder ouders in een appartement leefden of een doorsnee gezin vormden met teveel kinderen. Lees verder “Soundtrack”

Een hele tijd geleden bevond ik mijzelf bij een cursus Lean. Ik was me er al snel pijnlijk van bewust dat ik daar niet echt thuishoorde, weinig Lean als ik was. Er waren dingen waar ik goed in was (out of the box denken, bijvoorbeeld als er een lijn door stippels moest worden getrokken) en waar ik niets van bakte (plastic winkelwagentjes in elkaar zetten van vier onderdelen die telkens net gespiegeld, gedraaid of van een andere kleur waren dan in de werkbeschrijving stond). Maar het meest viel ik door de mand bij het onderdeel clean desk. Lees verder “(c)lean”

Ik heb een vrije dag genomen, en deze keer nou eens niet vanwege een afspraak met een vriendin, om te brainstormen over mijn boek of om eindelijk eens toe te komen aan de broodnodige klussen die anders tot sint juttemis blijven liggen. Nee, gewoon een vrije dag. Voor mij alleen. Zomaar.
Ik was er aan toe ook. Dat heeft mijn lijf me wel duidelijk gemaakt na een aantal stressvolle weken. Nek en schouders die zo vast zaten dat ik niet eens meer veilig kon autorijden. Een pijn die dan eens fel en stekend was, dan weer een zeurende vriend die nooit helemaal van de achtergrond verdween.
Maar nu heb ik dan vrij en ik heb geen idee wat ik ga doen. Lees verder “lummelen mag”

Het begon met een heel klein vonkje, het idee. Want zo gaat dat met ideeën; die hebben maar iets kleins nodig: een spotje op de radio, een gerucht, een toevallig opgevangen woord.
Daarna werden onder het genot van een borrel wilde plannen gesmeed. Want zo gaat dat met plannen: die worden groter en wilder hoe langer je erover praat. En hoe meer borrels erbij geschonken worden, hoe enthousiaster de plannenmakers erover worden en hoe meer ze elkaar aansteken om nóg groter en nóg wilder te denken, nóg meer “out-of-the-box”. Lees verder “Realiteit”

‘Ik kan schrijven,’ zeg ik. Ik schrik er zelf een beetje van. Ik ben dan ook begonnen met het meer bescheiden ‘Ik hou van schrijven,’ maar je zit bij een training jezelf presenteren of je zit daar niet, en dus heeft de trainster er meteen iets krachtigers van gemaakt. Lees verder “Verder kijken”

‘Je moet even kijken, mam!’ hoor ik als ik uit mijn werk kom. ‘Ga daar maar staan, dan kun je het goed zien.’
Ik heb allang gezien waar haar oog glunderend op gericht is, maar ik blijf braaf afwachtend staan op het plein en veins verbazing als ze voorbij fietst op de fiets van haar grote zus. Lees verder “Giant leap”

Het kan twee kanten opgaan met het plan dat ik heb opgevat, om in de pauze te gaan lopen. Of ik kom verfrist en verkwikt terug, zonder de beginnende hoofdpijn die ik voel aankomen, of ik raak alleen maar meer bezweet en verhit en heb daarna helemáál geen zin meer om aan het werk te gaan. Ik besluit het erop te wagen. Helemaal vrij ben ik niet, de werktelefoon is gewoon mee. Je kunt maar onmisbaar zijn. Lees verder “Mini vakantie”

Ik ben dol op leuke citaten, bordjes met grappige teksten en rare uitspraken of spelfouten (vooral die). Mijn gezin drijft het tot waanzin als ik weer eens een foto wil maken van een bord dat tot nu toe niemand was opgevallen. En ook bij de huis- tuin- en keukencitaten sta ik altijd even stil. Bijna gedachteloos fotografeer ik het theezakje dat ik krijg tijdens een overleg waarin we nieuwe plannen maken voor deel twee van een trilogie. We do not remember days, we remember moments.  Lees verder “momenten”

‘Mijn ouders maken nooit iets af,’ hoor ik Grote Mien zeggen tegen een vriendin. Ze zegt het met de opgewektheid van iemand die het leven neemt zoals het komt, niet als iets waaronder ze gebukt gaat. En toch komt het aan. Ze heeft gelijk. De keuken, die in mei is geplaatst is nog steeds niet af, waardoor onze woonkamer al een paar maanden voelt als een tijdelijke behuizing in afwachting van betere tijden. De regenboogtrap die op papier zo’n leuk idee was, is verworden tot een onderwerp van een blog van meer dan een jaar geleden. Zo zijn er meer onafgemaakte dingen in huis. Projecten noem ik ze liever. Dat geeft nog de illusie dat ze ooit… misschien wel snel… Lees verder “Project”