Een kerstverhaal in zeven delen.
Eefje verdacht vorig jaar haar vader ervan zijn nieuwe vrouw Jeanne te willen vergiftigen. Maar dat liep iets anders… toch?
Deel 1
Slakken.
Dat is het eerste dat bij hem opkomt als hij aan Spanje denkt. Ze waren in een kleine tent, niet ver van de zee, een bodega noemde Marian het, en ze wilde alle exotische dingen van de kaart proeven. Eefje weigerde ze te eten. Ze zat daar maar met haar vork in haar bord te pielen en zette dat pubergezicht op waar ze de laatste tijd patent op heeft. Van Marian moest ze ze in ieder geval proberen. Alleen maar even proeven. Dat hoorde bij de opvoeding vond ze.
Nee wacht, dat kan helemaal niet. Eefje was vijf toen Marian besloot dat ze haar leven beter anders kon leven en hen in de steek liet. Het was Jeanne natuurlijk, met die slakken. Zijn ex wilde in Spanje alleen maar eten bij Friet van Piet. En van opvoeden had ze nog nooit gehoord. Hij haalt zijn ex-vrouwen door elkaar, het moet niet gekker worden.
Nou ja, bijna ex-vrouw. Technisch gezien is Jeanne nog gewoon zijn echtgenote. Al valt er niet veel te genieten, de laatste tijd. Hij vraagt zich af waar het is misgegaan en wanneer zij zo’n zeikwijf is geworden.
Hij zet de cowboyhoed die naast zijn computer ligt op zijn hoofd. Kadootje van Jeanne, uit de Verenigde Staten toen ze daar eens op zakenreis was. Ze vond het bij hem passen, zei ze. Het was in de tijd dat ze hem nog serieus nam, hem en zijn alter ego Dirk Rozeboom. Dirk is de actieheld in de romans die hij schrijft. Het is geen grote literatuur natuurlijk, dat weet hij zelf ook wel. Maar de mensen vreten het. Wie wil er nou niet wegdromen bij een man die alles is wat je zelf zou willen zijn: knap, heldhaftig, goed met de vrouwtjes, en gezegd met een volle bos haar? Of als je een vrouw bent: bij een man die alles is wat jij in je echtgenoot zou wensen?
Stiekem is hij natuurlijk gewoon Dirk. Het is dat hij nooit in de situaties terecht komt waarin hij zijn held altijd laat belanden, maar hij weet zeker dat hij dan net zo heldhaftig zou zijn. Per slot komt alles wat Rozeboom doet rechtstreeks uit zijn brein. En er is een tijd geweest dat Jeanne hem minstens even woest aantrekkelijk vond. En anders Marian wel, olalala, als hij daaraan terugdenkt… ze kon geen genoeg van hem krijgen. Hij durft wel te stellen dat veel van Dirks avontuurtjes op zijn eigen ervaringen zijn gebaseerd.
Wat hem weer op Marian brengt en haar bizarre verhuisplannen.
Hij kijkt in de spiegel, zet zijn hoed een beetje scheef en oefent een zwoele blik. Rozeboom is de naam, aangenaam. Hoe ik heet? Dirk. Dirk Rozeboom. Misschien moet hij er nog een initiaal aan toevoegen. Dirk Q Rozeboom. Q? Quirinus? Quirijn? Hij opent de zoekmachine voor namen met een Q. Of met een X, dat staat ook wel interessant.
O nee, Marian. Marian die ineens naar Spanje wil. Hij vraagt zich af wat ze daar te zoeken heeft met haar sproetige vel en haar afkeer van alles wat ook maar een beetje exotisch is. Zijn oog valt op de pop-up-advertentie van een echtscheidingsadvocaat. Het is misschien niet eens zo’n gek idee dat zij gaat verhuizen. Als hij en Jeanne gaan scheiden zou Eefje de banden met haar moeder zomaar eens kunnen willen aanhalen. Ze ziet haar nu maar af en toe. Ze lijken geen van beide echt behoefte te hebben aan contact. Maar als Jeanne niet meer bij hen woont… je weet het nooit met die pubers. Als hij Jeanne mag geloven is het erg belangrijk dat ze een vrouwelijk rolmodel hebben en iemand om typische vrouwenzaken mee te bespreken. Onzin natuurlijk, als er iemand is die genoeg mensenkennis heeft om met wie dan ook over wat dan ook te praten dan is hij het wel. Anders zou hij zijn vrouwelijke personages toch niet zo levensecht kunnen neerzetten?
Maar in het hoofd van een puber kijken is zelfs voor hem hogere wiskunde.
Dus hoe verder Marian weg is, hoe beter. Hij klikt haar mailtje tevoorschijn en scrollt naar beneden. Waar ging ze ook alweer precies naar toe? Ze wil geld van hem, ziet hij nu. Een lening. Zij en haar vriendje willen het liefst zo snel mogelijk vertrekken, nog voor de Kerst. Met een kleine bijdrage van zijn kant zou dat te realiseren zijn. En ze betaalt hem natuurlijk terug zodra ze kan.
Hij kijkt weer in de spiegel die hij naast zijn beeldscherm heeft staan om gezichtsuitdrukkingen van zijn personages uit te proberen. Dirk Q Rozeboom kijkt terug met een geslepen blik. De blik die hij heeft als er een plannetje aan het rijpen is.
Zijn ex-vrouw heeft een iets ander idee bij het woord ‘klein’ dan hij, ziet hij, als hij het bedrag leest dat ze van hem wil lenen. Maar ach, binnenkort is toch de helft van alles hier van hem.