Een kerstverhaal in zeven delen
Vandaag deel 2
Als ze niet beter wist zou ze bijna zeggen dat ze verslaafd was, zoals ze nu zijn werkkamer binnensluipt terwijl ze schichtig om zich heen kijkt of niemand haar ziet. Stan is vandaag weg en Eefje appte net ze bij een vriendin blijft eten. Hoog tijd om eens te zien hoe het haar vriend Dirk Rozeboom de laatste dagen is vergaan. Het is natuurlijk pulp wat haar man schrijft, dat weten ze allebei. Onderling grappen ze erover. Dat hij rotzooi maakt, maar dat het publiek ermee wegloopt. Dat hij eigenlijk een gourmet-chef is die tijdelijk een verlopen snackbar runt. Stan zegt dat zijn Dirk Rozeboom boeken alleen een vingeroefening zijn, een reden om hem aan het schrijven te houden. en terwijl hij met de opbrengst tijd koopt om aan zijn grote literaire meesterwerk te schrijven doet hij met die flutverhaaltjes toch inzichten op over hoe je een verhaal opbouwt en wat spanning opwekt en wat juist niet.
Dat is de theorie. Alleen bekruipt haar steeds vaker het gevoel dat hij zijn boeken veel serieuzer neemt dan hij doet voorkomen. Alleen al dat niemand iets mag lezen voor het helemaal af is. En van zijn literaire meesterwerk heeft zij nog nooit iets gezien. Zij kan het weten, want ze licht regelmatig zijn computer door. Haar ex-vriendje bleek er online een hele harem op na te houden waar zij niets van wist. Dat gaat haar niet nog een keer gebeuren. Ze weet precies waar Stan naar zoekt op internet, hoe het met zijn financiën staat en in welke nesten zijn hoofdpersoon zich nu weer heeft gewerkt.
Ze geeft het niet graag toe maar ze vindt het heerlijk om te lezen over die onwaarschijnlijke held die alles kan en durft maar die totaal geen verstand heeft van vrouwen. Niet dat hij dat zelf doorheeft natuurlijk. Wat dat betreft lijkt hij sprekend op Stan. Die presenteert zich ook altijd graag als een man van de wereld terwijl hij eigenlijk maar een sukkeltje is. Ze zucht als hij op zijn stoel gaat zitten. een grote sukkel eigenlijk. Haar ouders hadden gelijk toen ze haar waarschuwden. Hij weet het meestal leuk te verpakken maar als je goed kijkt is hij niet meer dan een lege huls. Ze opent Stans WIP-document – work in progress, een schrijversterm noemt hij het – en dompelt zich onder in Dirk Rozebooms nieuwste avontuur. Het is weer volkomen idioot natuurlijk, zoals altijd. Dit keer heeft hij zich in een deftig milieu weten binnen te kletsen, vol graven en gravinnen. De barones, een rondborstige dame – alle vrouwen met wie Dirk vroeg of laat in bed belandt zijn rondborstig met diepe decolletees die net smaakvol genoeg zijn om nog wat te raden over te laten- met wie Dirk volop heeft geflirt, is dood aangetroffen in haar werkkamer. Vergiftigd. Dirk was de laatste die met haar heeft gesproken zodat hij de volle aandacht heeft van de mooie rechercheur die de zaak onderzoekt.
Jeanne lacht hardop als ze leest waarom Rozeboom denkt dat hij geen serieuze verdachte kan zijn. ‘Gif is voor wijven’. Ze vraagt zich af hoe Dirk het dan zou hebben aangepakt als hij de barones uit de weg had willen ruimen. Hij had er reden genoeg voor. Wat een irritant mens zeg. Zo iemand die iedereen het bloed onder de nagels vandaan haalt, de lezer incluis. Ze klikt het verhaal weg. Hij is wel eens beter op dreef geweest, Dirk. Zelfs hierin valt Stan tegen.
Werktuiglijk neust ze verder. Niet dat ze werkelijk iets bijzonders verwacht. In dat opzicht lijkt Stan in niets op haar ex. Een mail van Marianne. Gek, hij heeft het helemaal niet gehad over een bericht van zijn ex-vrouw. Onderwerp: Spanje. Spanje? Ze leest het mailtje fronsend. Marianne wil geld van Stan. Bespottelijk. Om naar Spanje te gaan. Wat denkt ze wel. Ze kijkt bij de verzonden items. Stan heeft niet gereageerd. Uiteraard. Ze leunt achterover in haar stoel. Toch zit het haar niet lekker. Stan die een bedelbrief krijgt van zijn ex en die daar niets over zegt tegen haar. Dat is raar, toch?
Ze aarzelt. Hij zal toch niet… nee, hij zal heus niet… onzin. Ze hoeft niet eens te kijken. Toch trekt ze het toetsenbord naar zich toe en logt in bij de bank.
Zie je wel, wil ze net tegen zichzelf zeggen, als ze het grote bedrag ziet dat twee dagen geleden van de rekening is afgeschreven. ‘Lening’ staat erbij. Yeah right. Stans ex Marianne en een lening. Dat mens heeft nog nooit iets terugbetaald. Aan wie dan ook. En sinds wanneer bespreken zij bedragen van dit formaat niet meer met elkaar? Ze kijkt langs de computer. Haar oog valt op de morsige cowboyhoed die ze een keer voor hem gekocht heeft in de Verenigde Staten.
‘Wat vind jij er nou van, Dirk?’ zegt ze hardop. Maar Dirk zegt niks zinnigs terug. Dirk zegt nooit iets zinnigs.